Tyle wiosny dziś było w powietrzu..
Tyle powietrza..
Wypełniało płuca do granic możliwości, wciskało się w każdą komórkę, odurzało.. Nadzieją i .. życiem..
Takie ładne to słońce było w tulipanach przycmentarnych kwiaciarek.. i ten spokój taki ładny.. i kamienny uśmiech mego dziecka..
Dobry to był dzień, miły, spokojny.. Ból bolał inaczej i inaczej smakowały łzy..
A miła Pani w telewizji mówi, że od poniedziałku znowu będzie zimno. Szybko trzeba się cieszyć.. szybko oddychać..
Tyle powietrza..
Wypełniało płuca do granic możliwości, wciskało się w każdą komórkę, odurzało.. Nadzieją i .. życiem..
Takie ładne to słońce było w tulipanach przycmentarnych kwiaciarek.. i ten spokój taki ładny.. i kamienny uśmiech mego dziecka..
Dobry to był dzień, miły, spokojny.. Ból bolał inaczej i inaczej smakowały łzy..
A miła Pani w telewizji mówi, że od poniedziałku znowu będzie zimno. Szybko trzeba się cieszyć.. szybko oddychać..
To prawda, piękny był wczoraj dzień. Namiastka wiosny w lutym :)
OdpowiedzUsuńPiękna była pogoda. Ale spacer w słońcu nie sprawił, że poczułam się lepiej, Ty pewnie też nie. Choć... moze odrobinkę? Może to słońce daje nadzieję, ze moze być lepiej? A od dziś już po słońću, po nadziei...
OdpowiedzUsuńZnowu pada.. mam nadzieję, że zdążyłaś chociaż trochę podładować alumulatory.. Niedługo prawdziwa wiosna
OdpowiedzUsuńpamiętaj..jak coś zawsze jestem tuż obok...
OdpowiedzUsuńten wpis brzmi jak najpiekniejszy wiersz:)
OdpowiedzUsuń