Wiesz, Mój Mały..

Tak sobie myślę, Mój Mały, że to był dobry rok, wiesz..?

Tak. Były łzy i tęsknota.. Dużo łez.. i ból czasem tak wielki, że poniewierał i rzucał na podłogę..
Był niezmienny, nieopisywalny brak Ciebie..

Ale był też fascynujący urok uciekających spod stóp wód Morza Północnego.. foki na horyzoncie.. Łzy wzruszenia, kiedy tysiąc kilometrów stąd, patrzyłam jak Twoje ulubione piłkarskie buty niosły inne nogi do zwycięstwa..

Były dni zwątpienia i rezygnacji, nie najlepsze wyniki badań, bezradność w zetknięciu z paradoksami służby zdrowia, ale było też dość zdrowia, by im ciągle stawiać czoła i ostatecznie pokazać środkowy palec tym, którzy twierdzili, że "takie rzeczy, proszę pani, się nie zdarzają".

Była decyzja o bolesnym, aczkolwiek nieuniknionym rozstaniu. Było z tego powodu dużo rozczarowania, obwiniania i niezrozumienia, ale była też duma z własnego mieszkanka, które było skutkiem a może przyczyną... I chociaż czasem ręce opadają, bo przerasta mnie tyle rzeczy.. to jednak wiem, że to była dobra decyzja .

Był piękny, październikowy weekend w Krakowie. Zalany słońcem Rynek Starego Miasta, przepyszne lody w bocznej uliczce z Kimś Kto Rozumie..  spotkanie oko w oko z ponadczasowością. To takie piękne miasto..podobałoby Ci się.. podziemne muzeum, Smocza Jama.. zamek.. na wszystko starałam się patrzeć Twoimi oczami..

I wiesz.. chyba nauczyłam się trochę cierpliwości dla życia.. bo wiem, że nie jest wieczne..

Dlatego myślę sobie, ze to był dobry rok.. A kiedy dziś rano, jak co dzień chciałam zapalić Ci wirtualny znicz i okazało się, że nie ma już takiej strony.. zrobiło mi się smutno, ale nie poczułam się okradziona.. Bo Twoje miejsce jest w moim sercu, a nie w zimnej bezoosobowej cyberprzestrzeni.. Tam światełko dla Ciebie nigdy nie zgaśnie..


Powiedz mi tylko Mój Mały... czy masz coś wspólnego z tym moim wrażeniem, że kiedy upadam.. tuż przed zetknięciem z ziemią ktoś podkłada miękkie skrzydła..?  Tak.. na pewno masz...


Kocham Cię. Mama.